Το γεννάς και μετά, αν το βάλεις στο στήθος εγκαίρως, κολλάει εκεί σαν όλη του η ύπαρξη να εξαρτιέται απ αυτό κι εσύ αισθάνεσαι να λιώνεις σταγόνα σταγόνα μέσα του.
Μια εμπειρία καθηλωτική : κουράζεσαι, πιάνεσαι σ όλο σου το σώμα, κλαις, λες «μπα, αποκλείεται να τα καταφέρω», κι αυτό μεγαλώνει, παχαίνουν τα δαχτυλάκια, τα μπουτάκια, μακραίνει, αρχίζουν τα χαμόγελα, οι φωνούλες, οι λοξές ματιές ευγνωμοσύνης καθώς περνούν οι μήνες κι αυτό παραμένει γαντζωμένο στο σώμα σου.
Κι έρχονται δυσκολίες, μυξούλες, πόνοι, δοντάκια κι άλλα διάφορα. Κι αυτό γαντζωμένο. Και σιγά σιγά δε θέλει να θηλάζει όλη την ώρα. Βρίσκει άλλα ενδιαφέροντα, το στήθος γίνεται πια προσωρινό καταφύγιο, μετά μόνο λίγες γλυκές σταγόνες ζωής. Και έπειτα δε θέλει άλλο να θηλάσει. Εκείνο πάει για άλλες περιπέτειες, με την καρδιά γεμάτη από τη σιγουριά πως αγαπήθηκε στο έπακρο.
Κι η μαμά καμαρώνει, αγανακτεί, διαλύεται, φροντίζει, αγαπά. Καλώς ήλθατε στη μητρότητα
Μια εμπειρία καθηλωτική : κουράζεσαι, πιάνεσαι σ όλο σου το σώμα, κλαις, λες «μπα, αποκλείεται να τα καταφέρω», κι αυτό μεγαλώνει, παχαίνουν τα δαχτυλάκια, τα μπουτάκια, μακραίνει, αρχίζουν τα χαμόγελα, οι φωνούλες, οι λοξές ματιές ευγνωμοσύνης καθώς περνούν οι μήνες κι αυτό παραμένει γαντζωμένο στο σώμα σου.
Κι έρχονται δυσκολίες, μυξούλες, πόνοι, δοντάκια κι άλλα διάφορα. Κι αυτό γαντζωμένο. Και σιγά σιγά δε θέλει να θηλάζει όλη την ώρα. Βρίσκει άλλα ενδιαφέροντα, το στήθος γίνεται πια προσωρινό καταφύγιο, μετά μόνο λίγες γλυκές σταγόνες ζωής. Και έπειτα δε θέλει άλλο να θηλάσει. Εκείνο πάει για άλλες περιπέτειες, με την καρδιά γεμάτη από τη σιγουριά πως αγαπήθηκε στο έπακρο.
Κι η μαμά καμαρώνει, αγανακτεί, διαλύεται, φροντίζει, αγαπά. Καλώς ήλθατε στη μητρότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου